Nie chcę zbyć Pańskich pytań byle czym, no ale… Co mógł planować i czego mógł oczekiwać szesnastolatek, posyłający opowiadanie na konkurs literacki? Bardzo chciałem, by mi je wydrukowano, moje plany chyba nie sięgały dalej, bo nawet nie wiedziałem, co się robi po debiucie literackim.

Lata ’80 to nie były czasy, gdy planowało się kariery (jakiekolwiek). Można było ostrożnie zaplanować kradzież rolki papieru z toalety w pociągu, ale trzeba było szybko wdrożyć zamiar w życie, bo to samo planowali wszyscy inni podróżni.

Zaprzątały mnie zresztą inne, daleko pilniejsze sprawy. Otóż, jak prawie każdy mężczyzna w wieku szkolnym, myślałem w zasadzie tylko o podjęciu czynności prokreacyjnych ze wszystkim, co nie ucieknie na drzewo.

Teraz, wolny od takich trosk, może faktycznie któregoś dnia usiądę, by porobić plany na przyszłość. Dziękuję; to niezła myśl. Gdy porobię, to spróbuję Panu odpowiedzieć, jak planuję rozwój swej kariery.